Winter in Filzmoos: vertrek

Na een dag van inpakken en de laatste loodjes in orde te brengen was het dan eindelijk weer zover. Na een korte nachtrust vanmorgen om 3.30u opgestaan, Sander die het grootste deel van de taak op zich nam om onze bagage in te laden om nadien  richting Oostenrijk te vertrekken. Op dit uur was het dan ook nog ontzettend rustig op de autosnelweg en was het aangenaam rijden! Omstreeks 8u.werd het dan stilaan licht en kwam de mensenwereld weer stilaan in beweging. Ondertussen waren we al een flink eind op weg en hielden we ter hoogte van Stromberg- Ludwigshafen onze eerste stop om te ontbijten rond 8.45u en een korte pauze in te lassen.

Na een stevig ontbijt en een lekkere tas geurende koffie voelden we de energie terug in ons opborrelen om onze reisweg verder aan te vatten. Gelukkig was het nog steeds vrij rustig op de autosnelweg en verliep de trip in optimale conditie.

Maar ...mooie liedjes duren niet lang.....  eens richting München kondigde de eerste file zich al aan. Stapvoets rijden en aanschuiven tussen een massa auto's en vrachtwagens werd het geduld van iedere bestuurder hierdoor op de proef gesteld! Na een half uur was de file dan plots in het niets verdwenen en konden we onze tocht verderzetten. De grensovergang van Duitsland naar Oostenrijk was ons eveneens goedgezind en waren we omstreeks 17.15u reeds in Filzmoos.

Een echte meevaller voor ons want hierdoor hadden we nog net de tijd om nog even langs de supermarkt in het dorp te passeren om er nog het nodige te halen om onze koelkast te vullen, daar alle winkels hier om 18u sluiten. Ook op zondag heeft de bakker hier zijn rustdag.... ondenkbaar in ons Belgienlandje!
Daar puilen de bakkerswinkels uit van het grote aanbod pistolets en koffiekoeken en klaagt men vaak nog als er ééntje uit het assortiment niet voorradig is!
Ook deze maandag 'Driekoningendag' is een feestdag in Oostenrijk en blijven de deuren gesloten!

Nadien was het dan opnieuw een blij weerzien met Duska, de uitbaatster van ons appartement. Uitpakken en alles hier nog eerst een plaats geven om ons nadien  te settelen in de zetel. Het duurde dan ook niet lang dat we de vermoeidheid voelden opkomen! Gelukkig moe en onder zachte donsdekens zal het niet lang duren om de slaap aan te vatten, hopelijk zonder de nodige decibels van gesnurk!