Rossbrand

Deze nacht hebben de sneeuwkanonnen op volle toeren gedraaid om de skipistes te voorzien van de nodige sneeuw. Hier hopen ze dan ook op een portie flinke sneeuw, helaas tot hiertoe nog geen enkel vlokje. De andere positieve zijde van dit weerbeeld is dan weer dat we hier iedere dag kunnen genieten van uitzonderlijk mooi weer met een flinke portie zonneschijn! En vandaag kregen we dit weer als geschenk van de weergoden, opgestaan onder een helderblauwe hemel. De zon die opkwam en dadelijk de bergen van een warme gloed voorzag. Dit beloofde opnieuw een stralende dag te worden met mooie vergezichten.
Rond 9u zijn we dan ook te voet richting Rossbrand getrokken, om daar met de Papagenobahn ons naar boven te laten voeren. Hou geweldig van kabelbanen en stoeltjesliften, het vrije gevoel om al zwevend in de lucht naar een hoogte te gaan waar je te voet anders nauwelijks geraakt, fantastisch gewoon! Als ze daarenboven soms nog de lift stilleggen en je hangt daar te bengelen in een afgrond tussen de bergen..... zalig!!!!!  Zolang dat ding natuurlijk opnieuw vertrekt nadien! :)

Eens we boven op de bergtop toekwamen was het in het begin vrij druk. Van hieruit kunnen de skifanaten hun hart ophalen om op een hoogte van 1600m naar beneden in het dal te skiën, een piste die zeker niet voor beginnelingen aan te raden is. Op de Rossbrand zelf kan je over een lengte van 12km langlaufen. Ook aan wandelaars is gedacht, naast de piste is ook de nodige ruimte voorzien om te wandelen tot aan de Karhütte, en wie dan nog niet genoeg krijgt van al dit natuurschoon, kan nog verder wandelen tot aan de Radstätterhütte die op een hoogte ligt van 1770m.

En je raad het al zeker... ja, deze berggeit krijgt er maar niet genoeg van en zijn dan ook tot op het hoogste punt van de top gewandeld. Ook Sander wou dit voor geen geld missen voor zijn fotografie. Het natuurbeeld dat je hier voor ogen krijgt is onbeschrijflijk mooi... een oase van bergtoppen zover je oog maar reiken kan, een panorama-uitzicht van 360°, met zicht op de Bischofsmütze, het Dachsteinmassief, Zauchensee, het Gosau-gebergte, Höchkönig, .... en als je geluk hebt zoals wij vandaag kan je bij helder weer zelfs de Grossglockner in de verte bewonderen. Een streling voor het oog!
De energie die je hier voelt is een weldaad voor het lichaam, als het weer het toelaat staat deze tocht zeker op het programma voor één van de  volgende dagen! Benieuwd wat dit natuurschoon als heling teweeg brengt!

Daar de laatste afdaling met de kabelbaan om 16u was, waren we genoodzaakt om onze klok in het oog te houden. Met enige tegenzin, doch zeer dankbaar dat we van dit moois mochten genieten vandaag, zijn we dan opnieuw teruggekeerd richting Papagenobahn om in de Schörgi-hut eerst onze knorrende maag te vullen met de traditionele Oostenrijkse kost, want van zo'n wandeling daar krijg je natuurlijk honger van.

Iets voor 16u zijn we met de kabelbaan opnieuw naar beneden gekeerd. Tijdens het afdalen werd het dorp stilaan meer en meer zichtbaar, de huizen die opnieuw hun werkelijke grootte weergaven, tot we uiteindelijk met beide voeten opnieuw vaste grond onder ons voelden. Ons Vicky heeft gelukkig geen schrik in stoeltjesliften en kabelbanen, integendeel, die heeft het enorm naar haar zin. Naar wie zou zij den aard hebben? Bij elke bergwandeling kan ze hier ook vrij loslopen, en daar geniet ze met volle teugen van. Ze is niet echt groot en daarom krijgt ze natuurlijk vaak de nodige aandacht van de vakantiegangers die het telkens toch zo schattig vinden dat ze zo mooi tussen ons meeloopt in die grote bergwereld.

Na het avondeten hebben we de avond rustig doorgebracht met een film want zo heel de dag in de buitenlucht vertoeven, dat voel je toch wel!