Rossbrand

Als ik deze morgen opstond was het hele landschap bedekt onder een dik pak sneeuw. Rond middernacht is het hier fel beginnen sneeuwen. En voor het weekend geven ze hetzelfde weerbeeld aan met hevige sneeuwval. Daar het vandaag ook de wissel is in de hotels en pensions hadden we gisteren reeds besloten om een dag later te vertrekken om alzo de lange files op de autosnelwegen te vermijden. Omdat mijn appartement verhuurd was, diende ik in de vroege morgen met al mijn bagage me naar het appartement van Maggy en Maria te begeven. Al een geluk hadden zij nog een bed vrij voor mij.

Onderweg naar de bakker was gewoon super! Alles zag mooi wit, geen enkel plekje groen was er gespaard gebleven, de sneeuwruimers die de baan sneeuwvrij probeerden te maken, opgewekte wandelaars...  zou zo uren kunnen wandelen, maar in het appartement wachten er nog 2 andere knorrende magen!   

Tijdens het ontbijt konden we door het raam zien hoe de sneeuw als dikke vlokken naar beneden dwarrelden. De sfeer zat er bij ons dan ook goed in, de bergen, de sneeuw, wat is het hier geweldig mooi!

Om onze reis af te sluiten had ik vandaag nog een keer de kabelbaan gepland om naar de hoogste top van Filzmoos te gaan. Het is daar mijn lievelingsplaats, op een geweldige hoogte, helemaal omgeven tussen bergtoppen, deze plaats voorziet je van een sterke kracht en energie die je door je hele lichaam voelt stromen!

Ook al sneeuwde het vrij hard, toch trokken we richting Rossbrand  om daar de Papagenobahn te nemen. Het uitzicht was natuurlijk wel helemaal anders, de Bischofsmütze lag volledig in de wolken. Het dorp leek er ineens totaal anders uit te zien, de dakens die plots omgetoverd waren in het wit. De kabelbaan die ons door de sneeuwvlokken naar boven voerde, een enige belevenis voor Maria en Maria om nooit meer te vergeten!

Eens we uit de kabelbaan stapten ging er voor Maria een mooie wereld open! Ze had de dagen ervoor gewenst dat ze in  sneeuw mocht wandelen, tussen de sneeuwvlokken en dit geschenk werd haar op dit moment dan ook gegeven! Dit op deze manier te mogen beleven, samen met mij en Maggy, dit was voor haar het pure Oostenrijk!

Goed ingeduffeld met sjaal, muts en handschoenen begonnen we aan onze wandeling op de top van de berg. De takken van de dennen hingen lichtjes naar beneden door het gewicht van de sneeuw! Echt heel ver kon je wel niet zien, enkel de dichts bijzijnde bergtoppen, maar dit deerde ons niet. Zoveel moois werd ons van dichtbij gegeven, dat we haast niet wisten waar eerst te kijken! Normaal is de weg goed zichtbaar, maar door de hevige sneeuwval dienden we toch wel goed uit te kijken om niet de verkeerde richting uit te gaan. Gelukkig is het voor mij niet de eerste maal en ken ik de weg daar vrij goed, dus geen enkel probleem en konden we onze tocht verder zetten.

Op een gegeven moment ging ik even van de wandelweg af en begaf me tussen de dennen om te kijken hoe hoog de sneeuw wel niet lag. Ons Vicky die volgt me natuurlijk altijd heel trouw, maar waar ze niet op gerekend had, is dat de sneeuw daar wel bijna een meter hoog lag.
En dan was het plots paniek bij haar....  haar korte pootjes zakten door de sneeuw en ineens verdween ze in het witte deken,  nog net haar snuitje kon ze boven de sneeuw houden. Al jankend smeekte ze me om haar uit die berg sneeuw te halen, plezier alom hier natuurlijk bij ons! Ze houdt wel erg van sneeuw, maar dit was voor haar net iets te veel!

Na ruim een uur wandelen besloten we om terug te keren naar de kabelbaan, want anders zouden we te laat toekomen om af te dalen. Rond 16u waren we dan opnieuw in het dal en vonden we het nog iets te vroeg om naar ons appartement terug te keren.

Maria en Maggy hadden al wel de Fiaker gezien tijdens onze wandeling naar de hofalmen, maar we waren nog niet in zijn Stube binnen geweest. Vandaar ik voorstelde om daar nog eerst iets te gaan drinken, want dit is de moeite waard om even binnen te stappen. Deze stube is nog zeer authentiek ingericht, volledig in houtwerk en vooral zijn voorliefde voor paarden en koetsen kan je hierin terug vinden, zoals karwielen, hoefijzers, oude schilderijen enz. Het is er niet echt groot, maar er heerst daar zo een huiselijke en gezellige sfeer! Hier proeft men nog echt van de authentieke, oostenrijkse sfeer in alle eenvoud!

En van al die sneeuw en kou buiten verlangden we natuurlijk naar iets warms, thee of koffie met.... tja, waarom ook niet...., weer van die lekkere taarten. Apfel-Topfenstrüdel of chocoladetaart, het was weer lekker vandaag. De huisgemaakte chocoladetaart smaakte Maggy zo erg, dat ze er niet aan kon weerstaan om nog een stuk bij te bestellen. En wij maar zeggen, amai die Oostenrijkers kunnen nogal eten, waar die da steken.....?'k zou graag die gedachten ne keer lezen wat die Oostenrijkers dan wel niet over ons dachten, amai dat vrouwvolk daar... die kennen der ook wat van?

Als het stilaan donker werd zijn we terug naar ons appartement gegaan. Buiten sneeuwde het nog zachtjes, en met de verlichtte huizen lag alles er heel schilderachtig bij. Nauwelijks auto's op de baan, zo rustig, zo mooi, heel dankbaar om de stilte in dit natuurschoon zo te mogen ervaren!

Ik had van Duska vanmorgen haar energiekaarten gekregen om deze avond te gebruiken. Het was de bedoeling dat ieder in gedachte een innerlijke vraag stelde en nadien op eigen intuitie 1 kaart uit de stapel nam. Op elke kaart stond een nummer en dit kwam overeen met een eigen specifieke tekst. Eens men zijn eigen kaart en tekst wist, diende er kort een stilte-moment gehouden te worden, om zowel de kaart als de tekst in zichzelf op te nemen. Ik had mijn meditatiemuziek van mijn keyboard mee en deze kon hiervoor dan ook schitterend gebruikt worden.

Na afloop overlegden we samen wat deze kaart ons ter verduidelijking meegaf... en we hoefden er niet lang over te communiceren, voor ieder van ons was dit een zuivere boodschap en pure waarheid! Het nummer van mijn kaart bedroeg  19, het nummer dat overeenkomt met mijn geboortedag, en de boodschap was heel duidelijk, dat konden Maria en Maggy dan ook alleen maar bevestigen.
Aan mezelf nu, wat ermee te doen! Ook voor Maggy en Maria is dit het geval.

Ondertussen was het natuurlijk al vrij laat geworden, en begaf ik me met Vicky naar buiten voor haar avondwandeling.
Er was ondertussen al veel bijgesneeuwd en het zag er naar uit dat dit nog niet al te snel ging ophouden.
We zien morgen wel, welk weer het is om te kunnen vertrekken ja dan nee, maar nu eerst slaapwel!