afreis

27 Januari

Deze nacht niet al te best geslapen. Rond 1.30u reeds wakker en de gedachte om terug naar huis te keren hield me dan ook uit de slaap. De bergen zijn mijn thuishaven, daar voel ik me echt in mijn element, en valt het naar huis keren me enigzins telkens zwaar.

Rond 6 uur had ik mijn wekker gezet, maar deze had ik uiteindelijk niet nodig. Maria en Maggy waren ondertussen ook al wakker, en maakten we ons in gereedheid om al onze bagage in de koffers te laden.

Het grootste deel was omstreeks half acht al ingeladen en ging ik eerst met Maria nog langs de bakker om broodjes te halen voor het ontbijt en voor onderweg.
Ook al sneeuwde het nog steeds, we waren het beide eens om te voet te gaan en nog even te genieten van onze laatste wandeling hier in het sneeuwwitte landschap.

Na het ontbijt was het dan zover, nog enkele kleine tassen inladen en dan was moment aangebroken om afscheid te nemen van Duska. Zij beschouwd me als haar zus en zelf voel ik me ook heel goed bij haar, met tranen in de ogen is het steeds afscheid nemen van elkaar, ook Maria had het er moeilijk mee!
We hadden onderling met elkaar afgesproken dat ik zou voorrijden en Maggy me zou volgen met haar wagen. Maria ging bij haar zitten tot het donker werd, en dan zou Maggy alleen verder afreizen.

De weg van Filzmoos naar de autosnelweg verliep vrij langzaam, de baan was wel vrijgemaakt maar door de sneeuwval was het toch nog rijden met de nodige voorzichtigheid. Bij de Landzeit hebben we nog even gestopt om voor Sander Brezels te halen en vandaar was het dan richting België. Ter hoogte van München hadden we nog af te rekenen met hevige sneeuwbuien, gelukkig werden deze minder heftig naarmate we meer richting Stuttgart kwamen. In Pforzheim hebben we dan onze eerste halt gehouden om iets te gaan drinken en een kleinigheid te eten. Tot hiertoe was alles goed verlopen en hadden we nog geen enkele file gehad. Maar we waren nog geen 10min vertrokken of daar kondigde de eerste file zich al aan, haast een uur hebben we dan ook volledig stilgestaan. Eens deze was opgelost, was het opnieuw aangenaam rijden tot we rond 18uur onze tweede stop hielden ter hoogte van Karlsruhe. Van hieruit reisde Maggy alleen verder en namen we afscheid van elkaar, en vooral een veilige thuiskomst voor beide.

Zelf had ik me voorgenomen om hier in Karlsruhe eerst een goed half uur te pauzeren, ons avondmaaltijd te nuttigen en nog even te rusten alvorens onze reisweg verder aan te vatten. Tenslotte hadden we toch nog heel wat kilometers af te leggen voor we thuis zouden zijn. Rond zeven uur hebben we dan onze reisweg verder hervat, Vicky  had het wel naar haar zin, want die mocht op de schoot van Maria. Al de andere plaatsen waren ingenomen door reistassen en bagage. Ondertussen was het vrij rustig geworden op de autosnelweg, geen file-toestanden meer en was het aangenaam rijden.

Omstreeks 00.30u kwamen we dan uiteindelijk in Kontich toe, om daar eerst Maria thuis af te zetten. We wonen niet ver van mekaar vandaan en na een tweetal minuten arriveerde ik in mijn straat waar Gert en Sander vol ongeduld me thuis zaten op te wachten. Beide waren dan ook heel gelukkig om me terug te zien, alsook ons Vicky, want die hadden ze natuurlijk ook heel erg gemist!
Na bagage uitladen en even bijpraten hoe het geweest was, sloeg de vermoeidheid toch wel toe! Het deed dan ook enorm deugd om onder de wol te kruipen!