De hofalmen

Na een korte nachtrust vanmorgen rond 5uur opgestaan om Sander naar het station te brengen in Bischofshofen. Toch maar een speciaal gevoel te weten dat we straks 1000km van elkaar verwijderd zijn, daar we gewoonlijk samen met de auto afreizen naar België.
Op de weg was het dan ook nog heel rustig rond dit uur, zodanig we nog even de tijd hadden om rustig het perron te zoeken en afscheid te nemen. Tenslotte was het toch wel een lange trip met de trein, 5 maal overstappen en met de treinen weet je maar nooit!
Iets voor 6u. kwam de eerste trein mooi op tijd toe, en was het met Maria en ons Vicky alleen terug naar ons appartement in Filzmoos toe.

Maria en Maggy hadden de ontbijttafel al mee gedekt voor mij, zodanig we met zijn drietjes konden genieten van een lekker ontbijt. Ook al was de vakantie met hen en Sander maar vrij kort,toch hebben we ontzettend genoten met zijn vieren!

Na het ontbijt hebben we ons dan klaargemaakt om richting Almsee te trekken. Een wandeling van een 6-tal km die ons naar de hofalmen voert. De plaats staat vooral bekend om zijn energetische en helende werking. Van overal ter wereld komen ze hier naartoe.

De zon die was vandaag ook van de partij zodanig we tijdens de wandeling een enorm mooie kleurschakering kregen van berg, sneeuw en groen! In het begin verliep de wandeling niet al te makkelijk, een vrij ijzige weg, waar het zeker opletten was, die nadien dan overging in verharde sneeuw met diepe kuilen, waarvoor we dan ook weer alert dienden te zijn, om niet met onze voet(en) vast komen te zitten.

Ongeveer in de helft van de wandeling bereikten we dan een veel bredere weg waar het al veel veiliger wandelen was.
Ondertussen genoten we van het geweldig mooie landschap, de Bischofsmütze die we van alle invalshoeken te zien kregen, en hierdoor steeds een ander uitzicht uitstraalde en gevoel creeërde.
Op een bepaald moment dienden we een keuze te maken tussen 2 hutten, de Unterhofalm of de Oberhofalm. Deze keuze liet ik over aan Maria, dan wel om een bepaalde reden. Ook al lagen de 2 hutten maar enkele minuten uit elkaar en in elkaars oogbereik, de keuze verliep eerder aarzelend. Van nature uit is zij een persoonlijkheid die zich makkelijk aanpast aan anderen en zich altijd tevreden stelt met anderen hun keuzes. Nu was het echter alleen aan haar om die keuze te maken, en stelden Maggy en ikzelf me tevreden met haar keuze. Even de rollen omgedraaid!

In de Unterhofalm was het druk en was er nog nauwelijks plaats, tot we plots in een aparte hoek nog een leegstaande tafel vonden. En gezelliger kon dit plaatsje niet zijn, schaars verlicht met de nodige en aangepaste decoratie, hüttemusi.... de sfeer kon echt niet stuk!
De apfelstrudel was verrukelijk, de lekkerste die we tot hiertoe gegeten hadden. En door dit alles was het natuurlijk later dan we verwacht hadden toen we naar buiten keerden. Het weer was ondertussen niet zo best meer, de zon die plaats had gemaakt voor een grijze lucht. Veiligheidshalve verkozen we om dan maar terug te keren en niet verder richting Almsee te gaan. Met het weer in de bergen weet je maar nooit!
We hadden nog maar net onze terugreis aangevat als we de Fiaker met zijn paardenslee tegenkwamen. Van deze man weet ik dat hij het weer kan voorspellen als geen ander, een biezonder iemand die het authentieke Oostenrijkse leven in zijn hart meedraagt. Bij hem heb ik dan ook even nagevraagd wat het weer ons te bieden had, en ook hij bevestigde dat het beter was om terug te keren naar het dorp. Tijdens onze terugweg liepen we op een bepaald moment tussen 2 bergrivieren, de éne stroomde vrij krachtig, de andere stroomde eerder zachtjes naar beneden. Hier hield ik dan ook even halt om hen te laten luisteren naar het geluid van beide rivieren, de zachte stroming met zijn lichte en hoge tonen op het ritme van lichtgolvende bewegingen, tegenover de harde stroming met zijn diepere tonen en krachtig, bruisende golven. Het zachte, dat het opneemt tegen het harde dominerende geluid.
De bedoeling van dit alles was om de samenvloeiende klanken tussen de beide rivieren in harmonie te horen en krijgen.In het begin lukte dit niet altijd even makkelijk bij beide en overheerste telkens de klank van één der rivieren, bij de éne was het de stille rivier, bij de andere de sterkere stroming. Intuitief kozen zij zelf de rivier uit om een evenwicht tussen het geluid van beide rivieren te vinden. De éne persoon ging bij de krachtige stroming staan, de andere dichter bij de zachtere stroming. Het mooie eraan is dat diegene die bij de krachtige stroming ging staan eerder zacht van aard is, en meer dient op te komen voor zichzelf, de andere daarentegen is te hard voor zichzelf en de buitenwereld en verkoos hierdoor eerder de zachtere stroming. De balans werd hier niet alleen toegepast om het geluid van beide rivieren in evenwicht te krijgen, maar ook op emotioneel vlak voor zichzelf in het dagdagelijkse leven! Bij de één als boodschap, opkomen voor jezelf, bij de ander, wees niet te hard voor jezelf en de buitenwereld!
Een bewustwordingsproces dat hier in gang werd gezet door het horen en zien van 2 verschillende rivieren, hard en zacht! waar ligt voor beide de balans! Ook de stroming maakte wel enige emoties los, gejaagdheid of rust! Men herkende zich als een spiegelbeeld in hun zelf uitgekozen rivier!

Ondertussen deed de avond stilaan zijn intrede en trokken we verder richting dal om nog net voor het donker thuis te zijn.
Dit keer zijn we dan wel niet tot aan  de Almsee geraakt door de weersomstandigheden,maar dit houden we zeker nog tegoed voor een andere keer.

Na het avondeten hebben we dan ook nog even nagepraat over de voorbije dag, welk moois deze ons heeft gebracht!