wandeling naar Hofpürglhütte via de Aualm en Almsee

Vanmorgen opgestaan onder een helderblauwe hemel. Bij de ochtendwandeling naar de bakker lag de Bischofsmütze en het Dachsteinmassief er helder bij, geen enkele wolk viel er te bespeuren. Dit beloofde alweer een zomerse dag te worden. Met rugzak en onze picknick voor onderweg vertrokken we vol energie richting Hofpürglhütte. We hadden de weg via de Aualm gekozen om onze wandeling aan te vatten. In het begin van deze wandeling tot aan de hut is de weg nog niet zo intensief wat het klimmen betreft. Eens aan de eerste hut, de Aualmhütte toegekomen te zijn begon het echte klimwerk naar de volgende hut, de Hofpürglhütte. Langsheen een smalle rotsige weg kronkelend naar boven, in de blakende zon met enkel wat lage struiken was het zwoegen en ploeteren om de berg te trotseren en naar boven te klauteren. Het was niet alleen voor ons zwaar, ook voor Vicky was het zwoegen. Met haar korte pootjes kon ze soms niet hoog genoeg springen om de weg verder aan te vatten. Bij iedere pauze zocht ze telkens wel enige verkoeling onder een struik. Tja.. dat is dan weer het voordeel om een kleine hond te zijn, wij stonden daar te puffen en te zweten in de volle zon, zij lag daar in de schaduw uit te blazen en te rollebollen.
Op ons eigen tempo gaven we het echter niet op en klauterden gestaag verder tot we ons einddoel bereikten, de Hofpürglhütte gelegen op een hoogte van 1705m. Het uitzicht is hier dan ook geweldig mooi, omgeven door het Dachtsteinmassief, de Bischofsmütze, het dorp Filzmoos in het dal, een oneindige bergwereld die hier voor je opengaat tot zover je oog maar reiken kan. Je voelt je hier dan ook echt als een vogel in de lucht, de vrijheid, de rust en energie die je hier mag ervaren, een innerlijke  kracht die je overspoelt door het overwinnen van het beklimmen van de berg. Het volhouden werd hier weer eens beloond met een pracht van een panorama uitzicht.
Op de banken van het terras hebben we dan ook een een tijdje de nodige rust genomen. Natuurlijk eerst onze buik gevuld want die begon ferm te knagen en rommelen, ondertussen genietend  van dit prachtige bergtafereel, om nadien met volle moed af te dalen via de Almsee. Door de smalle, kronkelige weg met vaak losliggende stenen was het uitkijken en stapvoets naar beneden gaan om niet onderuit te glijden. Na een uur bereikten we dan uiteindelijk ook de Unterhofalm en Oberhofalm, beide hutten die nauwelijk enkele meters uit mekaar liggen. Deze hofalmen aan de Almsee zijn een zeer drukbezochte plaats. Zowel in de zomer als in de winter worden hier verschillende activiteiten georganiseerd zoals kleine boeremarkten, hutte- en almmuziek, de kerstkribbe en kerstmarkt in de winter. Natuurliefhebbers die niet te voet naar boven willen gaan, maar toch het nodige respect voor de natuur opbrengen door hun auto aan de kant te laten staan, kunnen met de koets naar boven gaan. Dit is zowel in de winter als in de zomer erg in trek en zorgt verder ook voor een echt Oostenrijkse sfeer. De koetsen die vaak met het nodige gejodel door het woud trekken, vaak met een terugkerende echo, en dan schrapen we ook wel eens onze keel en jodelen terug op onze manier..!

De Almsee is tevens ook gekend als energetische plaats en dit voel je ook. Vele mensen komen hier naartoe om hun energie te herwinnen. De Bischofsmütze geeft enorm veel positieve en zuivere energie af, in rust en stilte ervaar je dit als een zuivere reinigingskuur vanbinnen. Ieder jaar komt de vriendenkring van Bruno Gröning hier ook samen om de helende eigenschappen van de natuur en bergen te ervaren.

Na een  korte rustpauze was het dan van hieruit ongeveer nog een ruim uur afdalen richting Filzmoos.
Onderweg wachtte ons opnieuw een leuke beloning, de geit die ik een tweetal jaar geleden  mocht omhelzen en knuffelen stond ons op te wachten, tussen de koeien. Zalig gewoon... als Sander me niet had verder getrokken stond ik der misschien nu nog bij mijn geit...  Voor deze dieren heb ik een enorme voorliefde!

De bergen, de geiten en koeien, wat kan een mens zich nog meer wensen dan al dit moois!  
Een lange maar wel fantastische wandeling die ons de nodige mooie foto"s heeft opgeleverd en we zeker niet snel zullen vergeten!

Van uitrusten 's avonds was er echter niet veel sprake want na het avondeten diende ik in ons verblijf  nog een massage te geven. Dit is telkens weer een fijne ervaring, vaak kennen de mensen deze behandeling niet en na afloop krijg ik dan ook de meest positieve reacties te horen! Op voedingsgebied ligt het hier ook totaal anders. Aan bio-voedingsmiddelen ontbreekt het hier zeker niet, zelfs tegen lage prijzen wat bij ons eerder niet het geval is, daar vragen ze vaak woekerprijzen als het om bio gaat. Jammer genoeg hanteren ze hier nog heel veel de vetrijke keuken en is vlees nog steeds zeer geliefd bij hen!  Een Oostenrijker die weinig of geen vlees eet vind je hier nauwelijks en dan nog maar gezwegen over de schnaps....  !

We hebben vandaag weer een pracht van een dag achter de rug, wel moe maar vooral heel dankbaar dat we deze dag mochten beleven en genieten van al dit natuurschoon!