Rittisberg

Vanmorgen reeds vroeg uit de veren! Het was nog vrij donker buiten, de verlichting in de huizen straalden een gezellige sfeer uit en weerkaatsten als gouden lampionnen tegen de bergen! Zo rustig in de morgen, niet te vergelijken met het hectische ochtendtafereel van bij ons waar het telkens van in de vroege morgen een drukte van jewelste is. Zalig om zo op te staan, de frisse berglucht in te ademen, dit alles geeft je een boost van energie om de dag te beginnen.

Het was nog wel vrij fris buiten, maar je zag stilaan de zon over de bergtoppen heen tevoorschijn komen. De lucht was helder en het beloofde een fantastisch mooie dag te worden.

Na een stevig ontbijt brachten we alles in gereedheid om ons naar Ramsau am Dachstein te begeven. Dit is het dorp dat iets hogerop gelegen is, begin Steiermark, een kleine 10 min. rijden met de wagen, maar langs een kronkelend smalle bergbaan, die je doorheen mooie uitzichten tussen het berglandschap voert, langsheen het schilderachtige en geweldige Dachsteinmassief, zeker een aanrader!

Eens in Ramsau toegekomen trokken we richting Rittisberg om daar onze wandeling aan te vatten. Wat betreft de sneeuw viel het hier nog heel goed mee, en kregen we terug het winters gevoel. Ook langlaufers konden hier nog hun hart ophalen. Vol goede moed begaven we ons op weg richting 'Rittisstadl', de berghut gelegen op 1336m. Tijdens onze wandeling konden we genieten van de prachtige en weidse uitzichten over de ontelbare besneeuwde bergtoppen. Fantastisch gewoon!!

In de helft van onze beklimming hebben we dan ook enige tijd gepauzeerd op een bank om van dit mooie tafereel in alle rust en stilte verder te genieten. Ondertussen was de temperatuur flink opgelopen tot een 17°, de zon die flink haar best deed en de sneeuw nog meer deed schitteren, van stress is hier niet veel te bespeuren... een weldaad voor het lichaam!

De laatste paar meters was het echter langsheen de steile skipiste naar boven klauteren, of was het eerder terug naar beneden schuiven. Gelukkig had Sander een betere grip in de sneeuw dan ik met mijn bergschoenen,  en kon hij mij verder naar boven duwen. En een meevaller voor hem dat ik niet van de zwaarste ben  :)
Met veel sneeuwpret zijn we dan uiteindelijk toch boven geraakt tot aan de hut, waar we op het terras konden bekomen van deze toch wel vermoeiende beklimming.

Een geweldige panoramawereld ging hier voor ons open, het uitzicht op het robuuste dachsteinmassief, de grote verscheidenheid aan bergtoppen, een droomwereld waar ik telkens stil van word bij het aanschouwen van al dit moois.... ik krijg er maar niet genoeg van... integendeel!  Ik waan me hier als een vogel in een paradijs!

Eens de zon verdween achter de opkomende bewolking werd het al vlug vrij fris en besloten we met enige tegenzin opnieuw af te dalen richting dorp. De steile helling lieten we achter ons en opteerden om de andere kant te nemen die veel beter begaanbaar en minder steil was.

Terug aangekomen in Filzmoos werd de verleiding te groot om de plaatselijke 'Konditorei' voorbij te gaan. Ze hebben hier telkens zo'n verrukkelijke taarten met vers fruit, yoghurt en plattekaas, een ruim aanbod aan chocoladetaarten ... aan al dat lekkers kan ik op sommige momenten (en dat zijn er soms veel), echt niet aan weerstaan! Om je vingers van af te likken !!!!!
Zondigen mag wel is, ik ga in Belgie wel ne keer te biechten  :)

Na een rustige avond en met een tevreden en voldaan gevoel vielen onze ogen hier haast in de zetel toe! Tijd om naar ons bed te gaan!