Op zoek

Bij het ontwaken was het nog donker buiten. Ik hou van de vroege ochtend, de stilte en de rust! De bergen lagen volledig in de mist, de lucht was grauw en stilaan begon het lichtjes te sneeuwen. Zou het dan uiteindelijk toch lukken dat er sneeuw ging vallen vandaag?
Om half 8 naar de bakker gegaan, maar om brood te snijden lukt hen blijkbaar pas vanaf 8.30u. Geen probleem, dan doen we het hier wel gelijk vroeger, met een broodmes er maar zelf sneden van afsnijden.... een dikke boterham, best lekker!

Sander was gisteren ergens onderweg zijn kap van zijn mantel kwijtgespeeld. Maar waar....? Daarom besloten we om de hele trip van gisteren maar opnieuw over te doen, te beginnen in Ramsau, de Rittisberg, waarvan we een sterk vermoeden hadden dat ze daar wel ergens te voorschijn kwam.
Ongeveer in de helft van de wandeling hebben we ons dan ook opgesplitst, Sander de steile helling, ik de meer begaanbare weg, om dan uiteindelijk samen te komen aan de hut. Eens boven hadden we ze beide nog niet teruggevonden.
Dan maar even navragen in de hut zelf of ze deze niet gevonden hadden.... en ja hoor, met succes! Ze hadden ze voor ons netjes bewaard bij de dekens die op de banken van het terras lagen. In de hut zelf kan je nog echt proeven van de Oostenrijkse sfeer, de warmte en gezelligheid omringd je hier gewoon!

Tevreden met onze vondst daalden we opnieuw de berg af, terug naar het dal! Ondertussen was het al ruim over de middag en nuttigden we eerst onze maaltijd, om nadien nog een korte wandeling te maken hier in het dal, richting Neuberg. Jammer genoeg bleek op een bepaald moment dat we nog enkel via de langlaufpiste verder konden wandelen en hier geen honden op toegelaten waren. Met ons Vicky dan maar rechtsomkeer gemaakt en nog even langs het dorp gepasseerd. Ondertussen was de avond al gevallen en werd het wel fris, een gure wind die op bepaalde momenten de kop op stak.
Het deed dan ook enorm deugt om terug in ons warme appartement toe te komen! Na het avondeten kregen we beide de weerslag van heel de dag in de buitenlucht te vertoeven en overviel ons een zalige vermoeidheid. Het duurde dan ook niet lang alvorens we zijn gaan slapen!