5 Huttenweg

Zoals het weerbericht gisteren voorspeld had is het stralend zomers weer vandaag. In de vroege ochtend lagen de bergen er heel helder bij en was er geen enkele wolk aan de lucht te merken! Dat beloofde vandaag heel warm te worden. Voor het ontbijt heb ik toch eerst mijn dagelijkse ochtendwandeling gemaakt om de frisse geur van al het groen op te snuiven. In de vroege ochtend geeft de natuur zo'n rijkelijk boeket aan natuurlijke en frisse geuren af, dat ik dit voor geen geld wil missen. De boer was al stevig aan het werk met het maaien van het gras, de geur hiervan wakkerde nog meer mijn eetlust aan! Een berehonger krijg ik hier telkens van en na een stevig ontbijt maakten we ons nadien klaar om de bergen in te trekken. We hadden besloten om vandaag de 5-huttentocht onder handen te nemen, of beter gezegd misschien onder onze voeten te nemen! Een hele mooie wandeling met prachtige uitzichten die je doorheen het Dachsteingebied voert. In de winter maken we deze wandeling ook steeds, dan wel tot de eerste twee hutten, de andere liggen te hoog en zijn hierdoor in de winter te voet niet toegankelijk.  

In het begin is de weg redelijk steil, doch goed begaanbaar en stap je voorbij de hut 'Dachsteinhaus'.
Het werd in 1930 gebouwd op de zuidelijke hellingen van de Brandriedel en ligt op een hoogte van 1440m. Vanwege de vele evenementen die de typisch oostenrijkse traditie weergeven zoals volksmuziek, poëzie in het Oostenrijkse dialect kreeg het in het jaar 2000 de Steirische Titel 'Musikantenfreundliche Gaststätte'. Zelfgemaakte Schnaps, vruchtensappen en allerhande Kuchen kan je hier aankopen of nuttigen op het zonneterras met een groot panoramisch uitzicht over Ramsau, de Vorberg, Untere Leiten, Kulm enz. Als aandenken aan de mooie en rustige momenten die men hier in het Ramsau-gebied heeft beleefd worden hier als souvenir houten speelgoed en beeldhouwwerken te koop aangeboden.

We trokken verder richting onze tweede hut, de Brandalm op een hoogte van 1600m. Deze hut draagt de naam als 'Klein und kuschelig' en wordt hierdoor dan ook de knuffel- en knusse hut genoemd. Deze hut ligt zo mooi en rustig dat je de alledaagse stress achter je laat en je in de schoonheid van de natuur inleefd. Je bevindt je hier in het pure almleven tussen het vee en de alpenflora. Je kan hier genieten van de zonsopgang en de zonsondergang, een oase van rust en stilte! Een natuurlijke wellness en mooie plaats om in jezelf te komen!

Van hieruit wandelden we verder richting Austriahütte, die schuin boven de Brandalm ligt op een hoogte van 1638m. Het is de oudste Schutzhütte am Dachstein en is wegens de goede bereikbaarheid een geliefde plaats voor  wandelaars. In de hut bevind zich het hoogste Alpenmuseum van Steiermark. Hier vind men alle informatie over de geschiedenis van de hut, het bergbeklimmen van de Südwand, de bergredding alsook over de fauna en flora in het Dachsteingebied.

Nadien wandelden we verder richting Türlwandhütte. Dit is een berghotel gelegen aan de Gletscherbahn Ramsau am Dachstein. Hier bevind zich tevens het dalstation 'Dachstein Südwandbahn' om de kabelbaan naar de gletsjer te nemen, die net geen 3000m haalt. Hier was het dan ook enorm druk door de vele toeristen die met auto's en bussen toekwamen om van hieruit de kabelbaan te nemen naar de gletjer.
Niet getreurd voor ons, want wij trokken verder met onze rugzak de bergen in op weg naar de volgende hut. Maar hier diende we wel eerst een 40-tal minuten voor te klimmen om tot bij de Südwandhütte te komen. Deze ligt op een hoogte van 1910m.  Tijdens deze tocht kan men van dichtbij de kabelbaan zien vertrekken richting de gletsjer.

Langs een smalle en rotsige weg in de snikhete zon kwamen we dan totaal uitgeput en bezweet aan de Südwandhütte toe. Ondanks onze vermoeidheid kregen we daar een boost van energie door het overweldigende mooie uitzicht over de vele bergketens, zodanig we vergaten welke lange weg we reeds hadden afgelegd.
Op een hoogte van 1910m beseffende dat we deze berg getrotseerd hadden om tot aan de top te raken gaf ons een krachtig en voldaan gevoel. Vogelvrij en ondertussen de zuivere berglucht opsnuivend, .... De natuur schenkt ons zoveel moois! we hoeven dit enkel maar te waarderen en te respecteren, net zoals we met onze medemensen zouden dienen te doen.... de werkelijkheid toont vaak anders........!

We besloten om iets af te dalen en aan de Türlwandhütte onze middagmaaltijd te nuttigen. Opnieuw langs de smalle en rotsige weg daalden we langzaam af. Het was opletten wanneer er in de tegenovergestelde richting wandelaars ons passeerden. Op een gegeven moment zagen we een vrouw struikelen en gleed ze van de weg. Beetje bij beetje zag ik haar stilaan wegglijden. Haar zoontje wist eerst niet wat te doen. Snel riep ik Sander om mee te helpen de dame naar boven te trekken, omdat er geen seconde te verliezen viel.  In het begin lukte dit heel moeizaam, maar na enig sleur- en trekwerk kwam ze dan toch met beetjes uit de afgrond opnieuw op de begane grond. Natuurlijk was zij ons enorm dankbaar, nog niet goed beseffende wat er zo juist gebeurd was. Gelukkig is alles goed verlopen en met een voldaan gevoel iemand uit de nood gered te hebben gingen we verder met onze afdaling richting Türlwandhütte.

Daar toegekomen bestelden we een stevig Käsebrot. Een dikke snee roggedesem en ontelbare plakken kaas smaakte na deze vermoeiende trip. Enkel dat ze hier weer geen maat kennen, was het nu eigenlijk kaas met brood of brood met kaas dat op de kaart vermeld stond ? Onze Vicky heeft er dan ook mee kunnen van genieten! De kippen liepen op het terras op zoek naar enig voedsel tussen de tafels door. Ondenkbaar dat dit in ons Belgiëlandje zou gebeuren, de reacties zouden niet al te positief wezen. Een vogeltje of een vlieg vinden ze hier al heel vies. Iets van het terras verwijderd stonden de schapen in de wei en voor we aan onze afdaling begonnen nam ik me voor om daar eerst toch nog naartoe te gaan. Dadelijk kwamen ze naar ons toegelopen en kon ik mijn hartje hier ophalen om ze te strelen. De kippen kregen dit in de gaten en kwamen in snelle looppas naar ons toegelopen, die dachten waarschijnlijk dat er hier weer iets te eten viel. Zalig om zo vrij tussen de dieren te vertoeven, het was weer Sander die me bewust maakte dat er nog afgedaald diende te worden voor het donker werd.

Tijdens onze afdaling hebben we halte gehouden aan de Brandalm om van de laatste zonnestralen en de zonsondergang te genieten.
Het werd stilaan donker als we in het dal toekwamen. Een lange en enigzins vermoeiende wandeling achter de rug, maar wel met een enorme voldoening en dankbaarheid voor al dit moois!