Bezoek aan de Lamprechtshöhle en Gondelbaan in Lofer

Opgestaan onder een grijze bewolkte hemel. De bergen lagen er als verscholen bij. Het leek alsof de herfst zijn vervroegde intrede heeft gedaan. Op straat was het ontzettend stil, en in de supermarkt was ik de enige klant,zalig om zo te winkelen en de ochtend op zo een rustige manier in te zetten.
Na het ontbijt waren we van mening om het bij een binnenactiviteit te houden omwille van het aanhoudende slechte weer. Hierdoor was onze keuze gevallen op de Lamprechtshöhle gelegen in het dorpje St.Martin bei Lofer in de Oostenrijkse deelstaat Salzburg.

De ingang van de grot ligt direct achter het Gasthof aan de hoofdweg tussen Lofer en Saalfelden en heeft een totale lengte van 51 kilometer en is daarmee een van de grootste grottenstelsels in Europa.Aan de kassa was er niemand te bespeuren, en was er enkel op een bordje geschreven dat men diende te bellen bij afwezigheid '1X klinglen'. Ik zag vlak voor me een koebel staan en ging ervan uit dat ze deze bel bedoelden. Gretig nam ik dan ook het koebelleke in mijn hand en begon ik ermee te schudden, het geluid ervan leek net op een op hol geslagen koe maar ja, zelf vond ik het wel enorm leuk om doen!

Geduldig wachten we tot er iemand zou komen opdagen maar dat was blijkbaar niet het geval tot Sander plots iets van de koebel verwijderd een deurbel zag hangen om je aan te melden.... tja, kon ik toch niet weten zekers, we zijn tenslotte toch in Oostenrijk voor iets! Pas nadien bemerkten we dat op de koebel in het piepklein de prijs stond vermeld van 9.90€ en als souvenir te koop was aangeboden. Met enorme pret en giechelend konden we dan eindelijk toch de grot in, ja dat beloofde een knappe tocht te worden.

We waren daar nog geen 5 minuten binnen in een toch wel donker hol, dat ik daar per ongeluk op Vicky haar poot trapte.... een luide  kaaiiiiet klonk als een echo door de stille grot dat het door merg en been ging! Onze Vicky bracht er wel ineens een thrillersfeer in. Vol plezier zijn we verder door die grot getrokken en wel met de nodige aandacht voor Vicky haar pootjes in de donkere gedeeltes.    

Een ruime 700 meter van de grot is geopend voor toeristen. Via houten bruggen en stenen trappen die doorheen de grot slingeren kan men de grot beklimmen. Voor ervaren klimmers zijn er echter  ook rondleidingen van meerdere uren waarbij de grotten buiten deze route bekeken kunnen worden.
Het grottenstelsel wordt door experts gezien als een van de moeilijkst betreedbare maar een van de mooiste grottenstelsels van de wereld. Dit laatste komt vooral door de diversiteit aan kleine meertjes, watervallen en kloven binnen het grottenstelsel.
Met regenachtig weer is dit een zeer mooie uitstap en een onvergetelijke ervaring!

Na ongeveer een tweetal uur in de grot te hebben doorgebracht was het ondertussen al iets na 14uur geworden. Het was opnieuw beginnen regenen en zijn daarom iets verderop gereden naar Lofer om ons daar met de nieuwe Gondel Almbahn naar de mooiste wandelalm van Oostenrijk te laten voeren. Eens aan het bergstation Loderbichl op 1002m toegekomen te zijn konden we van daaruit kiezen uit verschillende wandelingen, aangepast aan moeilijkheidsgraad en duur ervan.

Jammer genoeg hadden we vandaag minder geluk met het weer en was de regen opnieuw toegenomen zodanig een wandeling er niet meer inzat. Om enigszins toch nog even van de omgeving te kunnen genieten en onze honger te stillen hebben we in de berghut van een heerlijke warme Nudelsuppe genoten.
Ondertussen was de bewolking zo toegenomen dat er van de bergen en het panoramisch uitzicht niet veel van overbleef, dan enkel grijze wolken en mist. Rond 16.45u was de laatste afvaart van de Gondelbaan en zijn we dan ook teruggekeerd. Vanavond is het hier nog beginnen onweren, de regen viel er in bakken uit waardoor de straten het nauwelijks konden bijhouden om het water af te voeren. Hopen maar dat het weer snel iets beter wordt!