Abtenau

Vanmorgen opnieuw een helderblauwe hemel met volle zon. De bergen lagen in de vroege morgen nog in een lichte nevel waardoor deze een hemels uitzicht kregen! Tijdens mijn ochtendwandeling bracht men de pony's en het speelse jonge veulentje naar de weide. De haan die ondertussen kraaide op de achtergrond en de boer die reeds van in de vroege ochtenduren zijn gras aan het afmaaien was, de frisse geur ervan deed m'n honger alleen maar toenemen.

Onze trip vandaag ging naar de Postalm te Abtenau via de Postalm Panoramastrasse. Langsheen deze weg heeft men een uniek uitzicht over het hele Dachsteinmassief, de Gossaukammbahn met de Bishofsmütze, de Tennen en Hagenbergketens, de Salzburg Unterberg en verder de met sneeuw bedekte Hohe Tauern.De Salzburger Postalm is het grootste aaneengesloten almgebiet in Oostenrijk en het tweede grootste in Europa met veel alpenweiden en natuur.

In de zomer is de Postalm een paradijs voor wandelaars en natuurliefhebbers, maar ook voor actieve buitensporten. 100 kilometer gemarkeerde wandelpaden bieden zowel voor de gewone wandelaars als voor de sportieve vakantiegangers alles wat hun hartje begeert.

Om het vandaag niet te intensief te houden,  kozen we voor de Almblumenweg, een makkelijk begaanbare wandeling van ongeveer 3 km lang. Hier kan je ontelbare alpenbloemen en kruiden leren kennen zoals vrouwenmantel, de enzian, hypericum en nog vele andere. Bij iedere bloem of kruidgewas was een bordje geplaatst met de daarop vermelde nodige informatie. Heel boeiend om de volgende dagen onze opgedane kennis te testen tijdens onze bergwandelingen. Vele toeristen lopen voorbij al dit moois, zelf vind ik het enorm leuk en leerrijk om tijdens onze wandelingen bloemen en kruiden te ontdekken en de naam hiervan te weten of op te zoeken. De natuur schenkt ons deze bloemen- en kruidenpracht, te mooi om er geen aandacht aan te besteden!

In de namiddag besloten we nog om met de Karkogelbahn eveneens gelegen in Abtenau naar boven te gaan. Van hieruit kan men kiezen uit talrijke gemarkeerde wandelwegen. Daar het ondertussen reeds 16u geworden was besloten we om eerder een rondweg te nemen, zodanig we nog op tijd waren daar de liften sluiten om 17u. Vanaf de top kon je ook met de zomerrodelbahn naar beneden, en dat zagen we natuurlijk eerder zitten, met zo'n bobsleetje naar beneden te glijden den berg af! Maar wat met ons Vicky.... hoe gingen we die mee naar beneden krijgen en zou ze geen schrik hebben?

Aan de persoon die de rodelbahn bediende maar eerst gevraagd of ze mee kon, en dit was voor hem geen probleem. Sander als eerste in zo'n karreke met ons Vicky tussen zijn benen, daarvoor nog zijn tas met fototoestel en roetsj.... voor ik in het volgende bobsleetje stapte was die al den berg af en niet meer te zien!
Gelukkig was er ook een remstaaf voorzien om zelf je snelheid te bepalen, want zo'n ding raast gewoon den berg af. Maar wat ik niet wist was dat je op een bepaalde plaats niet te hard mocht remmen, daar het op een gegeven moment in een korte tunnel eerst vrij steil naar beneden ging om nadien opnieuw steil naar boven te roetsjen.... met als gevolg dat mijn karreke net voor het terug boven was gewoon stil viel, en daar stond ik dan volledig stil, midden op den berg.... dat ding weigerde en wou geen stap meer vooruit!

Er zat niets anders op dan maar af te wachten tot de volgende kwam aangesnord, om me opnieuw in gang te duwen.
Gelukkig had die mij zien staan om op tijd af te remmen, want botsen met zo'n ding was ten strengste verboden!

Ondertussen was Sander al enkele minuten voordien aangekomen en wist maar niet waar ik bleef, tot die me dan uiteindelijk de berg zag afroetsjen en  mijn verhaal hoorde....Beide hebben we enorm plezier aan zo'n rodelbahn beleefd en ons Vicky... die heeft volgens Sander al rondkijkend enorm van de rit genoten. Een hond in een rodelbahn, tja...wel uniek en zie je naar het schijnt niet zo vaak!
We hebben ons er goed uitgeleefd en is zeker de  volgende keer voor herhaling vatbaar, maar dan wel niet te fel afremmend in de tunnel, ik hou het die keer wel op groen licht!

De zon was ons nog steeds goedgezind en daarom hebben we nadien het dorp zelf nog wat gaan verkennen, een kleine wandeling gemaakt en een korte rustpauze gehouden aan een vijvertje met eenden om nadien huiswaarts te keren.

In het dorp speelde vanavond de plaatselijke muziekkapelle en zijn we daar even de sfeer gaan opsnuiven om nadien heel voldaan ons bed op te zoeken!

We mochten hier vandaag weer van een prachtdag genieten en zijn hier wederom zeer dankbaar voor!