Mandlberggut en Steinalmhütte

De voorlaatste dag is alweer aangebroken voor onze terugreis. Voor vandaag hadden we dan ook nog een laatste bergtocht gepland. Het was nog steeds uitstekend zomerweer met temperaturen rond 29°C. Na het ontbijt trokken we te voet richting Mandlberggut in Radstadt. In het begin was het een goed begaanbare weg en voor we er goed en wel erg in hadden waren we vrij snel in Mandlberggut aangekomen.
Dit Jausenstation ligt op een hoogte van 980m en biedt een wonderbaarlijk uitzicht over het hele Dachstein-Tauern gebied. In alle rust kan men hier op het terras of in de gemoedelijke 'Gaststübe'genieten van hun zelfgemaakte taarten, meelspijzen en produkten van eigen landbouw. Naast de boerderij ligt een kleine 'Streichelzoo' waar men de ezels kan strelen, de konijntjes die er in alle vrijheid rondhuppelen, een kleine vijver met eenden, kort samengevat een klein dierenparadijs...!
 
Hun bekendheid is voornamelijk te danken aan hun 'Schnapsbrennerei'. Vele eretitels (4x goud, 3x zilver en 3x brons) hebben zij verkregen tijdens 'Destillata 2010'. Ik vond het enigzins wel jammer dat we de 'Dachstein Destillerie' niet konden bezichtigen, daar dit enkel op afspraak en alleen voor groepen was.
Echter niet getreurd, ik ben toch niet zo'n liefhebber van schnaps, maar zouden dit taarten geweest zijn.... tja, dan lag dit natuurlijk wel heel anders :)

Waar wel mijn interesse naar uitging was de Latschenbrennerei. Door de jaren heen heeft deze oude distillerie zijn assortiment uitgebreid en zijn de produkten van meer hoogstaande kwaliteit geworden. De Latschenkiefer behoort tot de dennenfamilie en is voornamelijk gevestigd in de Alpen, waar de kleine krachtige plant gedijt in extreme situaties. De plant is tevens beschermd en mag alleen worden gebruikt met de daarvoor speciale toestemming voor de olie-winning.
Van een 400 kg naalden en twijgen verkrijgt men ongeveer 1 liter essentiële olie.
Niet te verwonderen dat de produkten waarin deze pure essentiële olie in verwerkt zit niet echt goedkoop zijn, maar wel zeer werkzaam in zijn kracht!
De geur van de Latschenkiefer hing rond het hele gebouw en drong diep door tot in mijn longen. Niet voor niets is deze essentiële olie kenmerkend en enorm werkzaam voor alle kwalen die verband houden met verkoudheden en onze luchtwegen. Ook voor onze spieren en gewrichten geeft deze olie een pijnstillende en diep helende werking. De houten hut waar de distillerie was in ondergebracht was ontzettend klein, nog volgens oude gewoonte werd hier de olie gewonnen, maar met een 100% pure zuiverheid van de olie. Het was zeker de moeite waard om dit te bezoeken.

Van hieruit vertrokken we verder richting Steinalmhûtte. De bewegwijzering vermeldde 1 1/2 uur tot aan de hut.
Uitgerekend zouden we dan rond 14 uur daar toekomen. Het was vandaag enorm warm met nauwelijks wind waardoor het nog warmer aanvoelde. Wat echter niet vermeld stond was dat deze klimming wel vrij steil naar boven leidde, recht door het woud, tussen soms moeilijk begaanbare boswegen. Al zwoegend zijn we naar boven geklauterd, tussen de dennen en boomwortels door en leek er maar geen eind aan te komen. Ons Vicky die soms moeite had om op bepaalde momenten naar boven te springen door het hoogteverschil van de weg,  haar pootjes waren ocharme tekort en hierdoor dienden we haar er telkens over te tillen.
Na ruim een dik anderhalf te hebben geklommen kwamen we dan uiteindelijk op een beter begaanbare en minder steile weg. Gelukkig want we voelden haast onze knieên knikken van vermoeidheid. Na een kwartier zagen we dan eindelijk een kleine, authentieke hut, de Steinalm, en kwam hun hond ons al van ver toegelopen om ons te begroeten.
De Steinalmhütte was een minder bezochte hut, maar waar een geweldige gezelligheid en rust heerstte. In alle stilte, zonder muziek, kon je genieten vanop het terras van een mooi panoramisch uitzicht. Een kleine menukaart met de typische bergkost en kuchen om je honger te stillen zoals de overbekende Kaiserschmarren en Brettljause.

Om terug af te dalen konden we kiezen uit twee opties, de Forstweg die ons via een goedbegaanbare wandelweg naar het dorp van Filzmoos leidde, of de wandeling die over de Rössbrand liep. Bij deze laatste wandeling was het echter opnieuw eerst sterk klimmen om nadien af te dalen richting Filzmoos.
Dit keer kozen we voor de eerste optie, de minder steile weg. In de voormiddag hadden we al een steile beklimming achter de rug, nu  even genieten van de uitzichten tijdens onze wandeling naar het dal.

Omdat het vandaag onze voorlaatste dag was, besloten we toch nog even langs het koffiehuis te gaan om na deze vermoeiende dagtocht onszelf te trakteren op een lekker stuk taart, van zondigen deze reis gesproken....!
En ik in België maar voedingsadviezen geven, ze moesten mij hier ne keer bezig zien.... :)
Maar om het goed te praten, het is op basis van yoghurt of kwark en vers fruit, ik hou het nog ietswat gezond!

Na het douchen en avondeten zijn we met zijn tweetjes met vicky tussen ons...ja je raad het al zeker.... !
Slaapwel!